Nederlanders kunnen er wat van. En dan hebben we het in dit geval over schelden. Je hoort het geregeld om je heen in verschillende contexten. Het gebeurt niet alleen in het Nederlands, maar ook in het Engels en zelfs Marokkaans.
Maar wat voor scheldwoorden worden dat veelal gebruikt? In deze blog gaan we in op ‘veelgebruikte/ veelgehoorde’ Marokkaanse scheldwoorden. Daarnaast geven we nog informatie over hoe deze woorden in het Nederlandse taalgebruik terecht zijn gekomen.
Marokkaanse scheldwoorden
Hoewel we niet willen aanmoedigen om deze woorden te gebruiken, schrijven we wel de meest gehoorde scheldwoorden op. Dit is puur ter informatie. Stel, je loopt op straat en iemand krijgt om een reden een dergelijk woord naar zijn hoofd geslingerd, dan weet je in ieder geval wat het betekent.
- Kech of Kahba: betekent zoiets als ‘hoer’. Wanneer je dit tegen een vrouw zegt, wordt dit niet in dank afgenomen. Kech is nog wat gangbaarder dan kahba.
- Abu Tagna: de vrije vertaling komt op ‘vader van anus’. Met name tegen je vader wil je dit woord vermijden.
- 3ainy: ‘hond’ of ‘vieze hond’ wordt nog weleens naar een persoon uitgeroepen wanneer hetgeen dat hij doet niet door de beugel kan.
- Zemmel of zemel: in het Nederlands ook wel bekend als ‘flikker’ of ‘homo’. Dit wordt veelal als verwijswoord gebruikt. Weet dat het nooit oké is om iemand uit te schelden vanwege zijn seksuele geaardheid.
- Ibe3esh: betekent letterlijk ‘schaap’, maar het is een verwijzing naar de politie. In die zin is het dus ook een soort scheldwoord voor politiemensen.
- 3azi: ‘neger’ of ‘zwarte’ wordt op deze manier in de Marokkaanse cultuur aangeduid. We prefereren liever het gebruik van ‘mensen van kleur’. Huidskleur is niet iets waar iemand op kan worden afgerekend.
- Zaqouf of zokof: betekent eveneens iets als ‘homo’. Tegenwoordig wordt het woord met name door de jeugd gebruikt.
- Din mok: ‘je moeder’ is ook iets wat we in het Nederlands geregeld voorbij horen komen. Gezien de dichte familiebanden in de Marokkaanse cultuur, is dit woord not done en is dus een scheldwoord.
Van deze woorden weten we dat je het nog weleens voorbij kunt horen komen. Maar, zoals gezegd: schelden is niet echt een optie. Het is beter dan geweld, maar kan nog steeds genoeg (mentale) schade aan een persoon brengen.
Marokkaans Nederlands
Er is niet ‘slechts’ sprake van verengelsing in het Nederlands. Het integreren van Marokkaanse woorden in onze taal is een proces dat ook al enige tijd gaande is. Dit is het gevolg van de toenemende culturele diversiteit in Nederland en het groeiende aantal Marokkaanse Nederlanders. Eigenlijk kunnen we beter spreken van de integratie van het Arabisch, sinds ‘Marrokaans’ niet een op zichzelf staande taal is.
Voor het gemak gebruiken we ‘Marokkaanse woorden’, maar we bedoelen eigenlijk woorden met Marokkaanse invloeden’. In ieder geval is al een aantal gemeengoed geworden in de Nederlandse taal. Denk bijvoorbeeld aan woorden zoals couscous en tajine, die inmiddels in veel Nederlandse huishoudens bekend zijn. Andere woorden zoals ‘medina’ en ‘ewa’ worden ook steeds vaker gebruikt.
Sommige mensen vinden het integreren van Marokkaanse woorden in de Nederlandse taal positief. Zo zou het de culturele diversiteit en integratie bevorderen. Anderen zijn kritischer en vinden dat er een grens moet worden getrokken tussen het Nederlands en andere talen. De Nederlandse taal en cultuur bevindt zich al op een kritiek punt. De vraag is: hoe beschermen we de Nederlandse cultuur?
Daarentegen, het integreren van Marokkaanse woorden in de Nederlandse taal betekent niet dat Marokkaanse Nederlanders hun eigen taal of cultuur moeten opgeven. Het is juist een manier om deze te behouden en te laten zien aan de rest van de samenleving. Bovendien is het een natuurlijk proces van taalverandering dat al eeuwenlang plaatsvindt en zal blijven plaatsvinden.
Immigratie
Nu vraag je je wellicht af: hoe zijn aspecten van de Marokkaanse cultuur überhaupt zo groot geworden in Nederland? In het volgende overzicht geven we een beknopte geschiedenis les, waar antwoord wordt gegeven op deze vraag.
- In de jaren ’60 werden Marokkaanse gastarbeiders geworven door Nederlandse bedrijven om te werken in sectoren zoals de industrie, bouw en landbouw.
- Het wervingsakkoord tussen Marokko en Nederland werd ondertekend in 1969, waardoor de werving van Marokkaanse arbeiders officieel werd geregeld. Het wervingsakkoord duurde tot en met 1973.
- Veel van deze arbeiders vestigden zich permanent in Nederland, en sommigen brachten hun families over om bij hen te wonen.
- De economische recessie van de jaren 70 leidde tot een afname van de vraag naar arbeiders, waardoor een aantal Marokkaanse gastarbeiders hun baan verloren. Echter viel de werkloosheid nog wel redelijk mee.
- In de jaren ’80 en ’90 kwamen er meer Marokkaanse migranten naar Nederland als gevolg van gezinshereniging en gezinsvorming.
Sommige Marokkaanse migranten kwamen ook als vluchtelingen vanwege politieke conflicten in Marokko. Tegenwoordig vormen Marokkaanse Nederlanders een van de grootste migrantengroepen in Nederland, wat ongeveer neerkomt op ongeveer 400.000 mensen.
Maar, dat is niet alles. Sommige generaties zijn al zo erg gegroeid, dat de laatste generaties al een Nederlands paspoort hebben verkregen. Zij zijn in principe geen immigranten, maar leven wel (deels) volgens de Marokkaanse cultuur. Het is daarom onwaarschijnlijk dat een aantal aspecten van de Marokkaanse cultuur ooit nog zullen verdwijnen. Waaronder dus het gebruik van Marokkaanse scheldwoorden.
Conclusie
Hoewel we het gebruik van scheldwoorden niet willen bemoedigen, is het wel interessant om te kijken naar de oorsprong ervan. In het geval van Marokkaanse scheldwoorden heeft het veelal te maken met de integratie van dergelijke cultuur in Nederland. Door de hevige immigratie in de tweede helft van de vorige eeuw, zien we steeds meer aspecten uit de Marokkaanse cultuur terug. Waarschijnlijk zal dit ook nog voor lange tijd blijven bestaan. Dat gedeelte van de bevolking is bovendien bijna niet meer weg te denken. Nederland is een vrij land, iedereen is welkom.
